4.1 Inleiding

Met de, in principe voor iedereen beschikbare, mogelijkheden om gegevens en berichtenverkeer te beveiligen, zoals die in het tweede hoofdstuk geschetst zijn, is het niet verwonderlijk dat overheden de behoefte voelen maatregelen te nemen om greep te houden op het berichtenverkeer van criminele organisaties en van individuen of organisaties die de staatsveiligheid in gevaar kunnen brengen.

Ook de Nederlandse overheid tracht door middel van aanvullende wetgeving het gebruik van cryptografie aan banden te leggen. In dit hoofdstuk vat ik de opzet samen van het, inmiddels weer ingetrokken, Voorontwerp van Wet en de bijbehorende Memorie van Toelichting. Vervolgens ga ik in op de drie onderzoeken die in opdracht van de betrokken ministeries zijn verricht naar de effectiviteit en de efficiëntie van de voorgestelde maatregelen om (rechts)personen, en daarmee criminelen, van geavanceerde cryptografie te onthouden. Deze drie onderzoeken zijn gedaan vanuit respectievelijk een technologische, een bestuurskundige en een economische invalshoek.