2.2 Geschiedenis van de cryptografie

De toepassing van cryptografie is van alle tijden. De Romeinen maakten al gebruik van cryptosystemen, die echter naar de huidige maatstaven kinderlijk eenvoudig te kraken zijn. Zij gebruikten encryptie bij hun militaire communicatie en deden dit door de letters van het alfabet met een vaste factor te verschuiven. Julius Caesar was één van de meest prominente gebruikers van dit systeem en deze vorm van versleutelen staat dan ook bekend als Caesar-cipher systeem. Een met behulp van dit systeem geconstrueerde cijfertekst is in maximaal 26 pogingen te kraken en derhalve niet erg veilig.

Cryptografie heeft zich door de eeuwen heen verder ontwikkeld en vond haar toepassingen vooral bij overheidsaangelegenheden. Met name diplomatieke diensten, inlichtingendiensten en defensie waren enthousiaste gebruikers van deze technieken. Hetgeen niet wil zeggen, dat er nooit publieke belangstelling geweest is voor cryptografie. Edgar Allan Poe, die een fervent amateur cryptograaf was, heeft met zijn verhaal The Gold-bug, waarin geheimschriften een grote rol spelen, de belangstelling voor deze materie behoorlijk aangewakkerd.

In tijden van oorlog en bij internationale spanningen ontwikkelde de wetenschap van de cryptografie zich versneld, terwijl er in rustiger perioden nauwelijks progressie was. In deze eeuw heeft de cryptografie zich gestaag ontwikkeld, mede gestimuleerd door de beide wereld oorlogen en de daarop volgende koude oorlog.

Vanaf de jaren '50 en '60 ging de wiskunde als hulpwetenschap bij het ontwikkelen van cryptografische algoritmen een belangrijker rol spelen. De afgelopen twee decennia heeft de ontwikkeling van de cryptografie een grote sprong voorwaarts gemaakt. De vraag naar veilige versleutelingstechnieken in een maatschappij, die in toenemende mate automatiseerde nam steeds meer toe. Er moest het hoofd geboden worden aan problemen rond de opslag van gegevens en rond de vertrouwelijkheid, exclusiviteit en betrouwbaarheid van communicatie.